Tá deyðsboðini
um Poul Hansen bórust mikudagin á middegi, var hetta tað fyrsta ið
rann mær til hugs – Saknur verður í tær Poul.
Eg gjørdist tó
merkiliga lítíð kløkkur av deyðsboðunum, kanska tí Poul
seinastu árini viðhvørt hevur verið á eggini, men hann hevði tó
fótað sær, áðrenn hann nú at enda koppaði skeiva vegin og
seinastu ferð sakk inn í myrkurið.