ÁHEITAN TIL LIMIR OKKARA, IÐ LUTTAKA Í ÓLAVSØKUSKRÚÐGONGUNI
Ólavsøkan er fyri framman, eftir veðrinum í dag at døma, kundi hon fyri tað væl verið byrjað...
Eingin ólavsøka uttan skrúðgongu, ólavsøkan er ikki rættiliga byrjað, fyrr enn tú hoyrir og sær ross á vaglinum. Tað er kanska heldur ikki so løgið, tað vóru rossafólk ið løgdu lunnar undir skrúðgonguni. Hetta hevur síðani vundið uppá seg, og er nú á døgum eitt tiltak ið savnar fleiri túsind fólk á vaglinum og eisini verður sent beinleiðis í kringvarpinum.
Tíðin er tó broytt nógv síðani okkara undangongumenn byrjaði skrúðgonguna. Tá var "havnin ein lítil bygd" sum ein sangari á Velbastað syngur. Havnin er voksin útum táverandi bøgarðanar, men enn eiga rossini heiðurspláss fremst og aftast í skrúðgonguni. Hetta fer vónanadi eisini at halda áfram á henda hátt í nógv ár !
Vit hava tó fingið eina áheitan frá býráðnum, um hvussu vit kunna avmarkað tað sum rossini lata liggja eftir sær niðri í býnum, og til og frá beiti.
Tað sum vit vilja heita á fólk, er um tey kunna lata rossini ið skula luttaka í skrúðgonguni, standa í fjósið ella einari girðing frá kvøldinum fyri, og harvið kanska heldur tømt tað grøna græsið har, heldur enn í havnargøtum !
Við vón um eina góða og gevandi ólavsøku.
Nevndin í Føroya Ríðingarfelag
Ingen kommentarer:
Send en kommentar