Limabræv

 Góðu limir - Hetta limabrævið við skrá fyri komandi vetur og kunning um limagjald, verður í næstum sent út sum teldupostur.

Minst til at fyri at kunna brúka økið hjá FR, breytir, høll, fjós o.a. so er neyðugt at hava limaviðurskiftini í ordan.

Arbeitt verður við at fáa sjalvirkandi limaskipan, vónandi verður hon virkin komandi ár.

Allar FM kappingar í 2026 síggjast her: https://ridisamband.fo/kalendari/

Júst farin úm sýnina

Hóast deyðsboðini um Júst Rubeksen ikki komu heilt óvart á, so komu tey tó dátt við. Ikki tað, sum støðan hevur verið seinastu tíðina, so unti man nærum Júst at fáa frið. Men Júst bóndi á Húsagarði var eitt sovorið lívsstykkið, at man hevði ringt at venja seg við at maðurin ikki longur hevði somu mátt og megi, sum tá hann var í vælmaktini. 

Júst Rubeksen, var ein av teimum ektaðu havnarmonnunum, onkur vildi helst kallað hann eitt slag av originali, Men tað var ongantíð illa meint, tí Júst var júst sum hann skuldi vera.

Sum bóndasonur lærdi hann frá barnsbeini at vera um kríatúr. Seyður, ross og annað var partur av gerandisdegnum hjá Júst. Mongu túrarnir í haganum við hyrdanum hava heilt vist givið honum gott í beinið frá heilt ungum árum. Helst var tað hetta og onkur viðfødd gáva, ið gjørdi at hann hevði eitt heilt serligt tekki fyri at handfara djór, líkamikið hvat slag tað var.  

Djórini komu eisini at gerast lívsleiðin hjá honum, eftir at hava silgt í nøkur ár festi hann Húsahaga og fekk eisini starv á Royndarstøðini, fyrst í Hoyvík, seinni í Kollafirði. Tá MBM yvirtók ísáðingina frá Royndarstøðini, fylgdi Júst við til MBM. Afturat hesum røktaði hann eisini í mong ár Flatnahaga fyri Tórshavnar kommunu

Vit reiðfólk kendu hann sum ein framúr reiðmann, tað vóru ikki nógv sum kláraði at fylgja Júst, tá hann legði leiðina í hagan. Sá tú eitt fylgið við einum hvítum rossið nakað væl frammanfyri hini, so visti man at tað var Júst sum reið undan hinum. Fólk sum hava havt til fragd at hyggja eftir kappríðing, kenna heilt vist eisini Júst - Í samfull 40 ár var hann frásøgumaður til kappríðingar hjá Føroya Ríðingarfelag. Í fleiri skiftum var hann eisini nevndarlimur í okkara felag. 

Júst var tiltikin vertskapsmaður og røðari, til manga veitslu hjá felagnum bjargaði hann borðhaldið, við sínum heilt serstakligu skemtuligu røðum. Tílíkan røðara fáa vit helst ongantíð aftur.  

Familjumaður var hann eisini, hann giftist sum vaksin maður við Ingrid Holm og fingu tey børnini, Tummas og Guðrun Mariu. Hóast Júst ikki var sum onnur, so ivaðist man ongantíð at hann var góður við familjuna og tað er heilt vist, at tað hevur gjørt honum gott, at hava ein so tryggan stuðul, sum Ingrid hevur verið honum øll árini.  

Fyri nøkrum árum síðani gjørdist Júst sjúkur, hann gleið spakuliga inn í gloymskuna og hesin fyrr so gløggi og hittinorðaði maður, fann knappliga ikki orðini longur. Hetta er ein ræðulig sjúka og havi eg mangan hugsað um hvussu tungt hetta man hava verið fyri familjuna. Nakað síðani vóru Hans Vilhelm Lútzen, fyrrverandi formaður felagsins og undirritaði á vitjan hjá honum og Ingrid. Hann var longu tá merktir av sjúkuni, men vit báðir, Hans Vilhelm og eg, vóru samdir um at felagið skyldaði Júst so nógv, at vit vildi geva honum eina lítla gávu, meðan hann var so mikið frægur at hann skilti tað. Vit vóru eisini hepnir, hann var væl fyri hendan dagin og vit høvdu eina hugnaliga løtu saman uppi í Tummasargøtu. 

Tað hava eisini verið klárar løtur eftir tann dagin, men tær fækkaðu, fyrst líðandi so skjótari. 

Til Ingrid, Tummas, Guðrun Mariu og onnur avvarandi, vilja vit við hesum sýna okkara inniligu samkenslu. Vit fáa ikki Júst aftur, men minnini kann eingin taka frá okkum. 

Minnið hjá okkum reiðfólkum um Júst fer til allar tíðir at vera um fræga reiðmannin á hvíta hestinum. Góðan túr Júst, vænti tú hugnar tær hinumegin saman við Fram, hyrdanum og øðrum sum eru farin undan. 

Vegna Føroya Ríðingarfelag 

Brandur í Dali

Hans Vilhelm seksti

Hans Vilhelm klippir bandið á nýggju ríðibreytini

Fyrrverandi og longstsitandi formaður felagsins, Hans Vilhelm Lútzen, rundaði í gjár 22 august, stóran markastein, tá hann gjørdist seksti ár. 

Føddir í 1965 og hetta beint inn í ein heim fyltan av rossum og kríatúrum. Foreldrini vóru Kára og Lútje Lútzen og vóru nógv av barnaárinum brúkt í Norðadali, har familjan hevði garð. Tey fluttu tó tíðliga til Havnar og setti búgv úti á Velbastaðvegnum, har húsast hann enn, men nú í nýggjum stásiligum húsum ið hann bygdi beint við síðurnar av barnaheimimum. Fjós og ross høvdu tey tá uppi á Lútzenstrøð í eysturbýnum. 

Hans Vilhelm arbeiddi við ymiskt fyrifallandi á ungum árum, m.a. var hann til skips við Fame. Hann fór tó tíðliga í læru til snikkara, hetta var hjá Bjarka uppi undir Varða. Stutt eftir at hann var liðugur byrjaði hann at arbeiða sjálvstøðugt og tað gerð hann enn tann dag í dag. Fyritøkan HVL hevur tikist við nógv ymiskt og til tíðir hava nógv fólk verið í vinnu hjá honum. Nú er hann tó farin at "trappa niður" sum hann sjálvur tekur til. Seinasti árini hava hann og bróðurin Andrias arbeitt við at gera økið hjá okkara felag klárt til nýggj fjós. 

Hans Vilhelm hevur verið ein sjáldsama góður maður fyri felagið. Tað at hann hevur sitið sum formaður í nærum tjúgu ár, talar fyri seg, hetta var ein tíð har nógv hendi í felagnum, m.a. var ríðihøll bygd og økið var gjørt byggibúgvið til fólk at byggja fjós. Sjálvt aftaná at hann gavst sum formaður, hevur hann verið sera virkin, hann hevur t.d. framvegis ábyrgd av at skaffa stuðlar til Djóradagar. Eisini var tað hann sum var stóð fyri at fáa rossasøguna niðurfelda á papír, við bókini "Ross og fólk" sum Uni Arge  hevur skrivað. 

Sjálvur hevur hann eisini verið virkin í ítrótti. Umframt at ríða kapp hevur hann eisini róð kapp, har hann gjørdist føroyameistari við bæði Ørvi og Havnarbátinum. Áhugan í kappróðri hevur hann enn, tað sigst at hann rópti so nógv, nú tá Havnarbatúrin vann FM á ólavsøku, at tað tók honum eina góða viku at fáa røddina, so nøkulunda uppá pláss aftur. 

Hans Vilhelm er giftur við Hildigunn Láberg og saman eiga tey sonin Ova. 

Til lukku við degnum Hans Vilhelm og takk fyri mongu tøkini 

Summarið 1968, saman við pápanum 

Riðið kapp í 40 ár

 

Hans Pauli Poulsen far handa steyp og gávu

78 ára gamli Hans Pauli Poulsen í Havn, hevur í heyst riðið kapp í samfull 40 ár. Hetta helt Føroya Ríðingarfelag var vert at markera, so nú heystkappríðingin var, fekk hann handað eina gávu frá felagnum. Samstundis fekk ryssan hjá Hans Paula Poulsen eisini handa ferðasteyp fyri at hava vunnið oftast á heystkappríðingini síðani steypið var latið í 2009. 

Svanna gjørdist nummar trý í Tvíspor 1 flokki á degnum, men tað var Barbara R. Mouritzen sum sat á hendan dagin. Hans Pauli Poulsen luttók sjálvur í 2 flokki á hestinum Tindi. Teir báðir gjørdist nummar 3 í flokkinum. 

Hans Pauli Poulsen á Tindi móti Elisabeth Niclasen á Bleiki

Kunning í samband við skrúðgongu og setana á ólavsøku.

Sum vanligt møta vit ólavsøkuaftan, í seinasta lagið kl 13:30, uttanfyri kommunuskúlagarðin.

Búnin er sum vant hvít skjúrta og svart slips - Hjá okkum reiðfólkum er ein eyka ábyrgd, í mun til onnur í skrúðgonguni. Lutvíst tí reiðfólk byrjaðu ólavsøkuskrúðgonguna á sinnið, men eisini tí vit vara av einum stórum kraftmiklum djórið.

Tí vilja vit inniliga heita á reiðfólk at bara koma við rossum ið eru rólig og tola gang og troðkan, serliga nú áin á vaglinum er komin aftur og tekur nógv pláss.

Málið hjá okkum er ikki at vera størsta ítróttarfelag í skrúðgonguni, men heldur at fólk aftaná skrúðgonguna hugsa, at hatta vóru nøkur flott og væl vand ross, ið vóru við til skrúðgonguna.

Við rossakvøðu - Góða ólavsøku

P.s. Øll skula vera í hjálmi

Silja ber Merkið oman á Vaglið

 

Silja Geirsdóttir Eystberg og Óðin

Fyri tey flestu byrjar ólavsøkan tá hornblástur og  rossagneggj nærkast Vaglinum og riðilin av ítróttarfólkum finna sær pláss á tinghúsvøllinum, at lurta eftir røðu og sangi. Í ár verður tað sjálvur kendi hondbóltsleikarin Turið Arge Samuelsen ið setur ólavsøkuna. Kann nevna at pápi hennara Uni Arge hevur skriva bókina Ross og fólk um ríðisøguna í Føroyum. Eini abbin hjá Turið, er kendi reiðmaðurin Sjúrður Samuelsen 

Ólavsøkuskrúðgongan er gamal siður, reiðfólk tóku stig til skrúðgonuna longu í 1942. Saman við hornblásarum frá frelsurnarherinum byrjaði skrúðgongan niðri í Bø, uttanfyri hjá bakarinum í Hornið og umvegis Tróndargøtu endaði hon sum í dag á Vaglinum.

Teir ið løgdu ráð fyri hesari skrúðgonguni vóru Kjartan Mohr, Edvard Samuelsen og Gustav Reinert. Á odda fyri gonguni var annar kendur havnarmaður Vilhelm Tórsheim, eisini kallaður keisarin.

Skrúðgongan eyðnaðist so væl at tað gjørdist afturvendandi tiltak, fyrstu árini vóru tað bert reiðfólk, men so líðandi komu róðrarfólk og onnur ítróttarfólk eisini við. Seinasta er, at nú eru býráðspolitikkarar úr havn eisini komnir uppí part hesa hátíðarløtu.

Enn sum áður eru reiðfólk og hornblástur. tó sjálv ímyndin av skrúðgonguni. Ólavsøkan hevði helst verið munandi minni hátíðarlig, um ikki reiðfólk tóku sær stundir at vera við til skrúðgonguna. Frá fyrsta degi, í 1942 hevur búnin hjá reiðfólkunum verið tann sami, hvít skjúrta og svart slips.

Í ár verður tað Silja Geirsdóttir Eystberg ið ber Merkið og gongur á odda fyri skrúðgonguni. Unga havnakvinnan vann FM í tvíspor seinasta ár og vann sær harvið eisini rættin at ríða á odda fyri skrúðgonguni. Hon ríður á hestinum Óðin, sama hestinum sum hon vann FM við. Óðin er 23 ár og pápi Silju Geirsdóttir Esytberg, Geir Wardum eigur hestin.

Annars var tað sum flestum kunnugt í nógv ár Sverri Trónd, ið bar Merkið vegna Føroya Ríðingarfelag. Men tá hann legði frá sær, valdi nevndin í Føroya Ríðingarfelag, at royna ein leist. har føroyameistarin í tvíspor, árið frammanundan far hendan heiður. Um føroyameistarin ber seg undan, er tað nevndin í felagnum ið velur fólk at vera flaggberi.

Annars kann nevnast at í nógv ár vóru tvær skrúðgongur við rossum á ólavsøku. Fyrr var eisini skrúðgonga til ríðibreytina ólavsøkudag. Tá gekk skrúðgongan frá vaglinum til ríðibreytina. Fyrstu árini á Velbastaðvegnum, men frá 1971 niðan á breytina við marknagil.

Silja Geirsdóttir Eystberg og Óðin við Leynavatn 2024

Sverri Trónd Hansen ber Merkið 

Nýggja ríðbreytin verður klár, men ikki liðug

f.v. Andrass Andreasen, Grettir, Hans Vilhelm Lútzen, HVL og Brandur í Dali, Føroya Ríðingarfelag 

Síðani tíðliga farna vetur, hevur verið arbeitt av øllum alvi, úti á økinum hjá Føroya Ríðingarfelag í Havnardali

Tvey byggifeløg, Grettir og HVL, bæði undir leiðslu av reiðmonnum hava lagt alla orku í at fáa fáa nýggju ríðibreytina klára til ólavsøkukappríðingina. Hetta sær nú eisini út til at eyðnast. 

At tað verður sagt at hon verður klár, men ikki liðug, merkir at hetta er partur av størri verkætlan, ið eisini umfatar tvær smærri rundbreytir, liðugtgerð av størri verandi rundbreyt á økinum, girðingar framvið flestu breytirnar, umframt ljóðanlegg, áskoðarapláss o.a.

Tað sum verður liðugt er 400 mtr. breytin og avrenning til hesa, nakað av girðingum, umframt brúgv og gøtuskipanir at koma til máløkið.

Tað er áhugavert at hetta er fyrstu ferð í søguni hjá felagnum, ið er stovnað í 1943, at kappast verður á egnum økið. Kappríðingar byrjaðu í Havn í 1921, fyrstu árini var kappast á Sundsvegnum, men longu í 1928 var farið út á Velbastaðvegin. Har var so kappast líka til í 1970, tá felagið hevði bygt sær egna stásiliga breyt í haganum uppi í Marknagil. Hendan breyt er so brúkt til í fjør, tá tað gjørdist klárt at Húsareynstunnilin ávirkaði breytina óv nógv til at hon kundi brúkast longur.

Samráðingar við Tórshavnar Kommunu, førdi til at kommunan lat endurgjald fyri breytina í Marknagili, endurgjald sum felagið nú hevur brúkt til at byggja sær nýggja breyt í Havnardali. 

Fyrsta kappríðingin á nýggju breytini, verður ólavsøkudag kl 15 og sjálvt um nógv skal gerast betri til næsta ár, so vónar felagið, at nógv fólk koma, at vera við nú breytin verður tikin í nýtslu.     

Kappríðing á Sundsvegnum

Kappríðing á Velbastaðvegnum

Heystkappríðing 1970, fyrsta kapping í Marknagili

Kappríðing í Marknagili

Breytin í Marknagili